လူထုစိန္၀င္း

က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
အသက္မတူ၊ ႐ုပ္မတူေပမဲ့
၀ါသနာတူ၊ အႀကိဳက္တူ
ယံုၾကည္ခ်က္တူ
စဥ္းစားမႈေတြတူ
ေလးစားသူလညး္တူ၊ အားက်သူလည္းတူ
ေျပာရရင္ နာက်ည္းသူလည္းတူ
မုန္းတာလည္းတူတယ္
တျခားတူတာေတြကအမ်ားႀကီး။

တကယ္က်
အတူေနရတဲ့ကာလနည္းနည္း
မွန္းၿပီးလြမ္းရတာမ်ားမ်ား
မုန္တိုင္းထဲ၊ ေလညႇင္းထဲ
တတြဲတြဲေနခဲ့တဲ့
မေမ့ႏိုင္တဲ့ရက္ေတြကို
ျဖတ္သန္းၾကတုန္းက
မတူတာေတြျငင္းၾက
တူတာေတြအင္းလိုက္
ေရေႏြးတႀကိဳက္နဲ႔
ေၾကေအးလိုက္တာေတြလည္း႐ွိရဲ႕
ဟိုလူ႔ေမး ဒီစာအုပ္လွန္
အေျဖမွန္႐ွာခဲ့ၾကတာေတြလည္းမနည္းဘူး
အတူေနကာလမ်ားကို
အတူတန္ဘိုးထား
အတူလြမ္းလိုက္ၾကတာလည္းအလြန္။

မႏၲေလးသားႏွစ္ေယာက္
ၿမိဳ႕ျပခံစားမႈမ၀င္ပဲ၊ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ္မင္ရင္း
ၿမိဳ႕မေဘာသင္းနဲ႔ ၿမိဳ႔မၿငိမ္း
ၿမိဳ႕မ႐ုပ္႐ွင္႐ံုနဲ႔ ၿမိဳ႕မတူရိယာအဖြဲ႔
ၿမိဳ႕မဆံသဆိုင္၊ ၿမိဳ႕မလက္ဘက္ရည္ဆိုင္
မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ စကားေဖာင္ဖြဲ႔စရာေတြကို
ေတာရမ္းမယ္ဖြဲ႔လို႔ပဲဆိုဆို
ေတာင္စဥ္ေရမရလို႔ေျပာေျပာ
ၿမိန္မွၿမိန္ပ၊ ေအာ္ ဘာကမွမက်န္ဘူး
႐ူးတာလား၊ ထူးတာလား
ဆံုးျဖတ္ရေတာင္အခက္သား
တခါတေလမွာႏွစ္ေယာက္သား
“ခါေတာ္ေရာက္ခ်ိန္၊ နီးလို႔လာပေလ
ေဒၚေဒၚမမ ႏွမတို႔ေရ” ဆိုၿပီး
ျပည္ေတာ္ဝင္သီခ်င္းကို
တမ္းတမ္းတတ၊ ဟစ္ဆိုမိၾကတယ္။

ေရပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့
က်ဳံးနဲ႔ကၽြန္း
ေထာက္လွမ္းေရးပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့
လူထုတိုက္နဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္တို႔မွာ
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
အေမာက္မေထာင္ေပမဲ့
မေၾကာက္ေပါင္ မေၾကာက္ေပါင္နဲ႔
လက္ခေမာင္းေဖာင္ေဖာင္ခတ္ခဲ့ၾက
ဒီလိုနဲ႔ကာလေတြေညာင္းေတာ့
တေယာက္ကကေလာင္ဆြဲ
တေယာက္ကေသနတ္ခ်ီ
တရပ္စီေနၾကကာ
ေျပ႐ြာအက်ဳိး၊ သယ္ေဆာင္ပိုးရင္း
ရင္ပပ္္ခ်င္း မိုင္တေထာင္ကြာေပမဲ့
ေက်ာခ်င္းကေစ့ေနေအာင္ကပ္ထားတယ္
အကိုိဒုကၡိတမလုပ္ႏိုင္တာကို ညီသူပုန္ကလုပ္
ညီသူပုန္မလုပ္ႏိုင္တာကို အကိုဒုကၡိတကလုပ္
တေယာက္လုပ္တာ တေယာက္ကသာဓုေခၚ
ေမာင္းမေဆာ္စည္မတီး
ေ႐ႊျပည္ႀကီးအနာဂါတ္အတြက္
ၾကာရဟတ္လို တလစပ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္
ေမာတယ္လည္းမညည္း
ၿငီးဟန္လည္းမျပ
ငါ့တာ၀န္မေၾကေသးလုိ႔ပဲေျပာၾက။

ငါ့အကို ရဲေဘာ္ႀကီး
အိုႀကီးအိုမအရြယ္မွာ
တဒီးဒီအလုပ္လုပ္ေနတာ
လူတကာက မုဒိတာပြားရ
အားက်စံျပဳၾက
အတၱကိလကထာ
အက်င့္လြန္ရာမ်ားက်ေနမလား
တားျမစ္သူ၊ စိုးရိမ္သူေတြၾကားမွာ
ရထားႀကီးလို၊ တင့္ကားႀကီးလို
ဝင့္ႂကြားစြာခ်ီတက္
ခုတ္ေမာင္းေနလ်က္ပဲ
တေစၦသူရဲေတြ
ေရွာင္ေစ ရွားေစေလာ။ ။

ဖိုးသံ(လူထု)

[ကိုစိန္၀င္းအသက္(၇၀) ျပည့္တုန္းက စထားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ အခုမွအဆံုးသတ္ႏိုင္ပါတယ္။]

Aye Win ေဖ့စ္ဘြခ္မွ …

(သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ လူထုစိန္၀င္းသည္ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔ ည ၁၁ နာရီခြဲတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ssc အထူးကုေဆးခန္းတြင္ ကြယ္လြန္)

ဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္းရဲ႕ အတၴဳပၸတၲိ အက်ဥ္း

                                   လူထုစိန္ဝင္း (၁၉၄၀ – ၂၀၁၂)
                         စာေရးဆရာ သတင္းစာ ဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္း။

         ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းကို ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ အဖ ဦးသာဒင္၊ အမိ ေဒၚၾကည္ခင္ တို႔က မႏၩေလးၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ မႏၩေလး လဖုန္း အထိမ္းအမွတ္ အထက္တန္းေက်ာင္း (Lafon Memorial High School) တြင္ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့တယ္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ကေန ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ အထိ မႏၩေလး တကၠသိုလ္မွာ ပညာ ဆက္လက္ ဆည္းပူးခဲ့ၿပီး ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အထိ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ပညာ သင္ယူခဲ့တယ္။
         ေက်ာင္းသား ဘဝ ကတည္းက လူထု သတင္းစာ တုိက္မွာ ဝင္ထြက္ သြားလာ ေနခဲ့ၿပီး၊ လုပ္အားေပး သေဘာမ်ဳိး၊ ဝင္ေရာက္ ကူညီ လုပ္ကုိင္ ေပးေနခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အတည္တက် အခ်ိန္ျပည့္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့တယ္။ လူထု သတင္းစာတိုက္ မႏၩေလးႏွင့္ ရန္ကုန္ တိုက္ခြဲေတြမွာ အယ္ဒီတာ အဖြဲ႕ဝင္ တဦး အျဖစ္ တာဝန္ ယူခဲ့တယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔ လူထု သတင္းစာတိုက္ အပိတ္ခံရခ်ိန္ထိ လူထု သတင္းစာတိုက္မွာ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။
      ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ စစ္အစိုးရ (အာဏာသိမ္း ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ) ရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရၿပီး ကိုကိုးကြၧန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ ထိန္းသိမ္းတာကိုလည္း ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၂ ႏွစ္ မွာမွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေလျဖတ္ ေဝဒနာေၾကာင့္ ညာဘက္ တျခမ္း ေသသြားခဲ့ရာ၊ ဘဝကို အ႐ံႈး မေပး လက္မေလ်ာ့ဘဲ ဘယ္လက္နဲ႔ စာေရး ေလ့က်င့္ကာ စာေပမ်ား ေရးသား ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ လူငယ္ လူ႐ြယ္ေတြ အတြက္လည္း အဂၤလိပ္ စကားေျပာ သင္တန္း ဖြင့္လွစ္ကာ ပညာ အေမြ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးေနဆဲ ျဖစ္တယ္။
        ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းဟာ ဝင္းေဇာ္၊ ဇာမဏီ စတဲ့ ကေလာင္ ခြဲေပါင္း ၁၅ ခုနဲ႕ လူငယ္ လူ႐ြယ္ေတြနဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြ အတြက္ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထံုးစံနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းရာေတြ၊ ဘဝ အားမာန္ ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရာ ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ ေရးရာ ေတြကို ေရးသားလ်က္ ရွိတယ္။ ဘာသာျပန္နဲ႕ ပင္ကိုယ္ေရး အပါအဝင္ စာအုပ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ ထုတ္ေဝၿပီး ျဖစ္တယ္။ ပင္ကုိယ္ေရး ေစာမိုးခမ္း ဝတၴဳမွာ ဆရာရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ လက္ရာ တခု ျဖစ္တယ္။
       ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းဟာ လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ ထြက္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း အမ်ားအျပားမွာ သတင္းစာ ပညာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစံုကို အမ်ားဆံုး ေရးေနသူ တဦး ျဖစ္တယ္။ အခုလို သတင္းစာ ပညာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းရာေတြ အမ်ားအျပား ေရးေနရ တာရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ဆရာ ဂ်ာနယ္နဲ႕ ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခန္း တခုမွာ အခုလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
           “သတင္းစာ ပညာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါး ေတြကုိ စုိက္လုိက္ မတ္တတ္ ေရးခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သတင္းေထာက္၊ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဆုိတဲ့ မ်ဳိးဆက္ ျပတ္သြားမွာ စုိးလုိ႕ပဲ။ ၁၉၈ဝ ေနာက္ပုိင္း ဆရာ ေထာင္က လြတ္လာေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ အခါ ဆရာ့ဆီ ေက်ာင္းသားေတြ လာၾကတယ္။ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြက ဘြဲ႕ရၿပီးသား လူငယ္ေတြ မ်ားပါတယ္။ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ဆုိတဲ့ လူငယ္ေတြက လူထု သတင္းစာ ဆုိတာ မၾကားဖူးဘူး။ အဲဒီလို သတင္းစာ ေတြကုိ မျမင္ဖူးဘူး။ အဲဒီအခါ ခံစား ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကုိ သတင္းစာ အေၾကာင္း သိရေအာင္ သတင္းစာပညာ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ဆုိတာ အရင္ဆုံး စေရး ခဲ့တာပဲ။ ဒါဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္လုိ႕ ခံယူ ထားတာပါ။ သတင္း စာတေစာင္ဟာ တုိင္းျပည္မွာ စတုတၴ မ႑ိဳင္လုိ႕ ေခၚၾကတဲ့ အတုိင္းေပါ့။ တုိင္းျပည္ တျပည္မွာ အလြန္ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္း က႑က ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသတင္းစာ အလုပ္ကုိ ဆရာတကယ္ ျမတ္ႏုိးပါတယ္။ တသက္လုံး ဒီအလုပ္က လြဲလုိ႕ ဘယ္အလုပ္မွ မလုပ္ခဲ့ ဖူးပါဘူး။ အခု ထက္ထိလည္း ဒီစာေရးတဲ့ အလုပ္ပဲ လုပ္ေနဆဲပါ။ ပ်မ္းမွ် တေန႕ကုိ ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးေနတာပါ။ ေရးသမွ်ရဲ႕ More than 50 Percent ဟာ Journalism နဲ႕ ပတ္သက္တာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။”

ဆရာ လူထု စိန္ဝင္း၏ ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္မ်ား

- စကား မာရသြန္ – ၁၊ ပင္ဝါး႐ံု စာေပ၊ ပ – အႀကိမ္၊ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ
- စကား မာရသြန္ – ၂၊ ပင္ဝါး႐ံု စာေပ၊ ပ – အႀကိမ္၊ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ
- စာနယ္ဇင္း အေရးအသား ပံုစံသစ္
- စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ေၾကာ္ျငာ အတတ္ပညာ
- ေစာမိုးခမ္း
- ဆာယိုနာရာ
- ေတာင္ဗီယက္နမ္မွ ငရဲခန္းမ်ား
- နန္းစကား၊ မန္းစကား၊ ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ျမန္မာစကား
- ပထမ အမ်ဳိးသမီး လမ္းထြင္သူမ်ား
- ဖတ္စရာ၊ ပင္ဝါး႐ံု စာေပ၊ ေမလ၊ ၂ဝဝ၇
- မသန္ေပမဲ့ စြမ္းသူမ်ား၊ ပင္ဝါး႐ံု စာေပ
- မူပိုင္ခြင့္၊ ပင္ဝါး႐ံု စာေပ၊ ၂ဝဝ၅
- ေမာ္ဒန္ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ထဲက မုန္တိုင္းငယ္
- လူငယ္နဲ႔ တာဝန္ ယူစိတ္ (လူငယ္ လမ္းၫႊန္ စာစုမ်ား)၊ Future Publishing House၊ ၂ဝဝ၄
- လူငယ္ႏွင့္ အခ်စ္၊ ၁၉၉၈
- လူငယ္မ်ားသို႕ ကဗ်ာလက္ေဆာင္
- ရွက္စိတ္၊ ယေန႕ မႏၩေလး စာအုပ္တုိက္
- သတင္းစာပညာ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ
- အျဖဴနဲ႕ အမည္း
- အျဖဴနဲ႕ အဝါ
- အလံမလွဲစတမ္း၊ လင္းဦးတာရာ စာေပ၊ ပ – အႀကိမ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂ဝဝ၆
- အရွက္ႏွင့္တန္ဖိုး
(အညႊန္း – https://www.myanmarisp.com/Writer-Biography/writer0029